Vertel het iemand
Oorlog is blind, zeker voor wie er niet thuishoort.
Een jonge Amazigh wordt bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog naar het Franse front gestuurd. Hij schrijft zijn ervaringen neer in een dagboek: de oorlogsgruwel en het racisme van de officiers.
Dat laatste komt hem duur te staan, want wat hij in zijn dagboek schrijft, wordt tegen hem gebruikt in een proces wegens hoogverraad. In de gevangenis vertelt hij zijn verhaal aan zijn vader, een Fransman die door Marokko trok om te tekenen en het land te ontdekken.
Vertel het iemand is een beklemmende roman over hoe mensen elkaar nooit echt kennen. Even lyrisch als genadeloos beschrijft Lamrabet haar personages tijdens hun zoektocht naar een onbereikbare waarheid.
Zwijg, allochtoon!
Maart 2017. In een interview met Knack zegt Rachida Lamrabet dat ze ‘niet voor de boerka is, maar ook niet voor een boerkaverbod’. Lamrabet is schrijfster en heeft op vraag van de KVS en het Goethe Instituut van Washington net een filmscenario over het thema bij elkaar getikt. Maar Lamrabet is ook juriste bij Unia, het Interfederaal Gelijkekansencentrum. Twee weken later krijgt ze haar C4. Na onder andere Youssef Kobo, Dyab Abou Jahjah en Alona Lyubayeva is ze de zoveelste m/v met een migratieachtergrond die ontslagen wordt vanwege een ‘afwijkende’ mening.
Vertrekkend vanuit de “boerka-affaire” zoekt Rachida Lamrabet een antwoord op een aantal ongemakkelijke vragen. Geldt de vrijheid van meningsuiting voor iedereen of veranderen de regels als mensen met een andere origine zich in het publieke of artistieke debat mengen? Kan ‘allochtone’ kunst of literatuur eigenlijk wel kunst of literatuur zijn? Een essay over identiteit, racisme, het vrouwenlichaam als inzet van de strijd om de vrijheid, en onze bange samenleving.
De man die niet begraven wilde worden
Een man stelt zijn leven op orde met een lugubere daad van verzet.
Halverwege zijn leven wil Moncif maar één ding: terugkeren naar de normaliteit. Naar een leven met vrouw, kinderen, familie, in een stad die hij als de zijne kan en mag beschouwen. Voor iemand die altijd zijn eigen koers voer, is dat een bizar gevoel. Bizar genoeg om een radicale, illegale daad te stellen.
In De man die niet begraven wilde worden laat Rachida Lamrabet genadeloos voelen wat er gebeurt als je een leven lang om de belangrijke vragen heen fietst. Onzacht komt Moncif tot het besef dat niets vanzelfsprekend is. Dat traditie, religie en zeden een prominente plaats opeisen in zijn leven, of hij dat nu wil of niet.
Lamrabet zet een onvergetelijk personage neer. In zijn wanhoop ziet Moncif zichzelf, zijn dierbaren en de samenleving met een scherpte die we hem moeten benijden. Lamrabet is een rasvertelster. Met deze roman bewijst ze opnieuw dat haar stem uniek is in de Vlaamse literatuur.
Een kind van God
In Een kind van God vertelt Rachida Lamrabet gewone verhalen over ongewone mensen. Ze kruisen elkaar op de bus, in een bejaardentehuis of op een trouwfeest. Na een glimp van elkaar gaan ze door met hun eigen verhaal.
Lamrabets verhalen gaan over uitsluiting en vervreemding. Over een oude man en een kleine baby die op elkaar moeten passen, over een jongetje dat niet naar school kan en op zoek gaat naar zijn grootmoeders. Over Ouarda, die door een onmogelijke liefde tickets voor het hiernamaals verkoopt op de tram.
In dit verrassende boek voel je de hartslag van ontelbare andere verhalen die aan ons voorbijgaan en waarvan we het bestaan alleen kunnen vermoeden. Lamrabet heeft met durf en passie een kroniek geschreven van de vreugde, de gruwel en het onvoorspelbare lot in de grootstad. Zij schrijft recht voor z'n raap. De verwondering in deze verhalen wekt een elektriserende spanning op. In de wereld die Lamrabet oproept, liggen vaders in de knoop met zichzelf, vecht een moeder met hart en ziel voor haar kind en tracht de volgende generatie uit de onzekerheid, de ambivalentie en de humor een beter leven te puren.
‘Met haar eerste verhalenbundel bevestigde Lamrabet dat ze tot de betere Vlaamse schrijvers moet worden gerekend.'
Knack
Vrouwland
Vrouwland is het bitterzoete verhaal van jonge mensen die dromen van een beter leven. Elk op hun eigen manier zetten ze de zoektocht in. Mara is een ambitieuze vrouw die radicale en nietsontziende keuzes maakt om vooruit te komen. Faïza, Marwan en Abdelkader hebben het gevoel buitenstaanders te zijn die maar moeilijk greep krijgen op het leven. Younes onderneemt een wanhopige reis om een brief op zijn bestemming te brengen. De brief brengt deze verschillende levens bij elkaar.
Vrouwland gaat over onzekerheid, angst en identiteit. Over de plaats in de samenleving die je toegewezen krijgt door omstandigheden waar je geen vat op hebt. Uiteindelijk zijn er slechts twee opties: verzet of berusting.
Rachida Lamrabet toont het vermogen om diep door te dringen tot de tragiek van haar personages, die ze schijnbaar achteloos maar met een scherp gevoel voor details neerzet. Ze heeft een romandebuut van een onwrikbare tederheid geschreven over wat ons verbindt en van elkaar scheidt.
De pers over Vrouwland:
‘Een getalenteerde schrijfster die de complexiteit van haar verhaal geprononceerd en tegelijk genuanceerd in beeld brengt.'
Trouw
Eindelijk is er nu dan haar eerste roman, Vrouwland, over leven op de grens van twee werelden.'
NRC Handelsblad